Szkolnictwo w średniowieczu zawsze związane było z Kościołem i parafią. Pierwsze udokumentowane informacje o szkole parafialnej w Lubczy pochodzą z 1539 roku. Tutejszy proboszcz Gaspar a Lapszow wybudował dla rektora szkoły parafialnej dom i urządził przy nim niewielki ogród. Nie wiadomo jednak dokładnie kiedy ta szkoła została założona oraz kiedy przestała istnieć.
Odrodzenie oświaty na terenie Lubczy przypada na połowę XIX wieku i wiąże się również z duchownym, proboszczem Kazimierzem Kalinowskim inicjatorem założenia szkoły we wsi. To jego starania i zabiegi doprowadziły do wybudowania ok. 1850 roku budynku z przeznaczeniem na szkołę i organistówkę. Kontynuatorami dzieła księdza Kalinowskiego byli: Adam Borecki - właściciel wsi, oraz proboszcz - ksiądz Ignacy Łomnicki. Borecki był nauczycielem Szkoły Realnej w Tarnowie. Jego starania o uruchomienie szkoły przyniosły pożądany skutek. Budynek przeznaczony na szkołę został wykończony. Część środków na utrzymanie nauczyciela dała Lubcza, część Dzwonowa, resztę przeznaczył dwór lubecki i proboszcz Ignacy Łomnicki. Nauczycielem w tej szkole z nominacji konsystorza biskupiego w Tarnowie został organista Antoni Niemczyk. Naukę szkolną rozpoczęto 23 października 1854 roku. Władze szkolne w Tarnowie poleciły rodzicom posyłać dzieci systematycznie do szkoły pod rygorem kar.
W roku 1879 wybudowano nowy budynek szkolny, znajdujący się przy głównej drodze w kierunku Dzwonowej. Budowa ta finansowana była z funduszów Lubczy i Dzwonowej oraz z krajowego funduszu szkolnego. Powstała szkoła ludowa w Lubczy była szkołą jednoklasową, a od 1 stycznia 1902 - dwuklasową publiczną szkołą powszechną. Dopiero od 1 stycznia 1925 roku przekształcona została w szkołę pięcioklasową, zaś od 15 listopada 1937 roku w siedmioklasową publiczną szkołę powszechną III stopnia. Od chwili uruchomienia szkoły aż do roku 1939 obowiązki kierowników sprawowali kolejno:

Imię i nazwisko - Okres sprawowania kierownictwa szkoły

• Antoni Niemczyk - Od 1854 do 1864 roku
• Franciszek Gajewski - Od 01.09.1864 do 01.06.1895 roku
• S. B. Furmankiewicz - Od 01.06.1897 do 01.03.1898 roku
• Wacław Skoczek - Od 01.06.1898 do 01.04.1899 roku
• Edmund Kuśnierz - Od 01.06.1899 do 31.08.1932 roku
• Jan Ulanecki - Od 01.09.1932 do 1948 roku

Oprócz zadań pedagogicznych realizowanych przez szkołę prowadzone były przez ostatnich dwóch kierowników zajęcia i kursy z zakresu rolnictwa, warzywnictwa i ogrodnictwa. Niezależnie od zajęć szkolnych kierownik szkoły Jan Ulanecki zorganizował Koło Gospodyń Wiejskich. Przy jego współpracy organizował kursy, np.: kroju i szycia, gotowania i pieczenia, uprawy warzyw i kwiatów. Wyposażenie ucznia jeszcze do lat 30 - tych XX wieku składało się z tabliczki, na której pisano rysikiem. Tabliczka miała kształt prostokąta, w drewnianej ramce. Na jednej stronie miała naznaczone linie, a druga zaś strona była kratkowana. Dopiero od drugiej klasy pisano w zeszytach. Pisano najpierw ołówkiem, później piórem i atramentem, który był codziennie noszony przez uczniów w kałamarzach. W okresie póżniejszym wprowadzono kałamarze wpuszczane w odpowiednie otwory w pulpitach ławek szkolnych. W dobie kryzysu gospodarczego 1933 - 1936 wielu rodziców nie było stać na zakup podręczników szkolnych dla swoich dzieci. Za tornistry służyły chłopcom torby uszyte z lnianego, zgrzebnego płótna, noszone przez ramię na taśmie, zaś dziewczynki miały przeważnie ceratowe torby. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni dzieci chodziły do szkoły boso. Należy też zaznaczyć, że dzieci z ubogich rodzin, rodziców których nie było stać na zakup dla nich obuwia, w zimie nie chodziły do szkoły.

Szkolnictwo i oświata na terenie Lubczy w latach 1939-1945

Przez cały okres okupacji odbywało się tajne nauczanie starszej młodzieży. Swoim zakresem obejmowało ono szkołę powszechną i średnią. Organizatorem tego nauczania na terenie Lubczy był ówczesny kierownik szkoły Jan Ulanecki. W zakresie Szkoły Powszechnej poza dozwolonymi zajęciami szkolnymi uczono geografii, historii, poszerzono naukę języka polskiego korzystając z przedwojennych programów nauczania. Przerabiano również lektury szkolne wg. przedwojennych programów nauczania. Korzystano przy tym z zasobów biblioteki szkolnej, której skromnych zbiorów nie oddano do Jasła na makulaturę. Nauczanie na poziomie szkoły średniej rozpoczęło się w Lubczy w październiku 1939 roku. Pierwszym nauczycielem prowadzącym lekcje był Stanisław Modelski z Łęk koło Pilzna, student filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Prowadził on zajęcia z młodzieżą jeszcze w połowie 1941 roku z zakresu wszystkich przedmiotów łącznie z religią dla klas gimnazjalnych i liceum. Z okresowych sprawdzianów wiadomości wydawał on uczniom co pół roku świadectwa z ocenami z poszczególnych przedmiotów na wzór przedwojennych świadectw szkolnych. Stanisław Modelski mieszkał w domach uczniów. Do tych domów uczniowie przychodzili na lekcje. Z braku miejsca w domu u jednego z uczniów lekcje odbywały się w lecie nawet w stodole. Najczęstszym jednak miejscem, gdzie odbywały się lekcje był dom Jana Jagiełły (organistówka). Lekcje odbywały się przez cały tydzień od godzin rannych do późnego popołudnia, przy czym naukę ze wszystkich przedmiotów prowadził p. Stanisław Modelski sam. W lekcjach prowadzonych przez niego brało udział ok. 20 osób. Wśród nich byli między innymi: Maria Jagiełło, Franciszek Kaźnica, Włodzimierz Bazia, Czesław Kudroń, Helena Jagiełło, Elżbieta Bazia, Eleonora Modelska, Zbigniew Michalec, Ludmiła Michalec, Bogusława Michalec, Jan Bańdur, Maria Biel, Henryka Zdunek, Stanisław Biel, Emma Marcinek, Olga Jamuła Od maja 1940 roku zaczyna sie organizowanie kompletów uczniów szkoły średniej. Organizatorami byli: Karol Broniec - profesor gimnazjum i liceum im. ks. Jana Opolskiego w Tarnowskich Górach, mgr Czesław Wojewoda, przed wojną podinspektor szkolny w Ostrowcu Świętokrzyskim. Tajne nauczanie rozwijało się stopniowo i w sumie objęło 51 uczniów. Do końca jednak dotrwało 41 osób. Byli to uczniowie miejscowej szkoły powszechnej w liczbie 16 osób oraz ze szkół powszechnych z innych województw Polski, którzy w wyniku zawieruchy wojennej znaleźli się na terenie Lubczy. Do lekcji młodzież przygotowywała się w małych grupach, z braku dostatecznej ilości potrzebnych podręczników. Programy nauczania były zmodyfikowane zgodnie z instrukcjami wydanymi przez Powiatową Komisję TN, której przewodniczyła dyr. Alfreda Breitmajer, przez wizytatora Karola Ziarno oraz Gminną Komisję Oświaty i Kultury, której członkiem był mgr Czesław Wojewoda. W tajnym nauczaniu na terenie Lubczy udział brali: prof. Karol Broniec - kierownik, mgr Czesław Wojewoda - zastępca kierownika, mgr Stanisław Bañdur - adwokat, Helena Broniec - nauczycielka Szkoły Powszechnej, ks. Adam Dziedzic, Włodzimierz Marcinek - student WSH Kraków, wspomniany już Stanisław Modelski, Antoni Papiernik - lekarz weterynarii, Jan Ulanecki - kierownik Szkoły Powszechnej, ks. Antoni Wojewoda, Maria Wojewoda - nauczycielka Szkoły Powszechnej Po opuszczeniu przez Niemców Lubczy przeprowadzono egzaminy z Tajnego Nauczania. W skład Komisji Egzaminacyjnej wchodzili: prof. dr Jan Sajdak - przewodniczący oraz członkowie: ks. Tadeusz Kural, ze Zgromadzenia Redemptorystów, Karol Broniec, mgr Stanisław Bańdur, Helena Broniec, Włodzimierz Marcinek, lek.wet. Antoni Papiernik, mgr Czesław Wojewoda. Egzamin dojrzałości zdali: Maria Jagiełło, Franciszek Każnica, Marian Marcinek i Włodzimierz Bazia. Egzamin z poszczególnych klas zdało łącznie ok. 30 osób. Aby umożliwić młodzieży dalszą naukę za radą prof. Jana Sajdaka rozpoczęto starania o zezwolenie na otwarcie Gimnazjum w Lubczy. Starania te zostały uwieńczone sukcesem: najpierw za zgodą starosty jasielskiego z dnia 9 lutego 1945 roku, a następnie naczelnika Szkolnictwa Średniego Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie dr Henryka Dobrowolskiego pismem z dnia 20 lutego 1945 roku na otwarcie gimnazjum im. ks. Józefa Lenartowicza. Niestety Gimnazjum to od 1 września 1945 roku zostało przeniesione do Jodłowej.

Publiczne Gimnazjum nr 3 im. ks. Józefa Lenartowicza w Lubczy

Powołane do życia Uchwałą Rady Gminy w Ryglicach z dnia 10 marca 1999roku, swoją działalność rozpoczęło w dniu 1 września 1999roku. Dyrektorem szkoły została p. Krystyna Kalicińska-Liszka, która sprawowała tę funkcję do 2007 roku, kiedy to powołano Zespół Szkół w Lubczy, a nowym dyrektorem został p. Adam Słowik. Pierwszy dzień w zreformowanej szkole upłynął w podniosłym nastroju. Po Mszy św. w Kościele parafialnym w Lubczy uczniowie udali się do szkoły, by uroczyście rozpocząć pierwszy rok nauki. W uroczystości, obok dyrektorki szkoły i Grona Pedagogicznego oraz rodziców i młodzie¿y szkolnej, wzięli udział: wójt gminy Ryglice inż. Bernard Karasiewicz oraz proboszcz Józef Gawor. Pierwsze zebranie ogólnoszkolne i klasowe z rodzicami odbyło się w dniu 14 września 1999 roku i było bardzo ważne dla działalności szkoły. Wybrano Radę Rodziców i trójki klasowe, a wiadomo, że od postawy i zaangażowania rodziców wiele zależy. Na tym pierwszym spotkaniu pani Dyrektor przedstawiła rodzicom program wychowawczy szkoły i wewnątrzszkolny system oceniania oraz szczerze i precyzyjnie określiła trudności, na jakie napotyka zreformowana szkoła: problemy finansowe, brak wielu podręczników, nieprecyzyjne przepisy. Najważniejsze jednak jest, jak podkreśliła pani Dyrektor, zaangażowanie i chęć do współpracy tak ze strony rodziców, jak również młodzieży i nauczycieli.
W dniu 8 listopada 2001 roku pani Dyrektor na zebraniu ogólnym z rodicami poruszyła sprawę nadania imienia naszej szkole. Rodzice bez zastrzeżeń przyęli propozycję nadania szkole imienia Ks. Józefa Lenartowicza.
Postać to w naszej okolicy znana i wielce zasłużona. To jemu Lubcza i Wola Lubecka zawdzięczają szereg inicjatyw związanych z miejscową oświatą. W dniu tym państwo Krystyna i Stanisław Stojakowie przekazali 1500 złotych na sztandar szkolny. W styczniu 2002 roku przygotowania do uroczystości nadania naszej szkole imienia nabierają rozmachu. Już po raz drugi zebrał się Komitet, w skład którego weszli m.in. pani Dyrektor Krystyna Liszka, ks. proboszcz Józef Gawor, dyrektor miejscowego banku pan J. Podrazik, przedstawiciele rodziców: pan Marian Marcinek, Wiesław Kłusek, radny R. Ługowski i inni. Rozprowadzono już część "cegiełek", wykonanych przez ks. Marka Kulę, zebrano część pieniędzy, rozdysponowano zadania, zaplanowano również zabawę, z której dochód był przeznaczony na ten cel. Poczet sztandarowy podczas uroczystości nadania imienia szkole W dniu 25 maja 2002 roku nadszedł ten długo oczekiwany dzień: nasza szkoła ma swoje imię, sztandar, hymn. Dzień ten będzie na pewno należeć do najważniejszych w całej historii naszego gimnazjum. Uroczystość przygotowana z takim pietyzmem i zaangażowaniem przez naszych młodych artystów pod kierunkiem pań: Elżbiety Bryły i Barbary Potempy - Knapik, była poważna i wzruszająca. Uczniowie tak przekonująco przedstawili sylwetkę patrona i jego zasługi dla naszej miejscowości, że już nikt nie może mieć wątpliwości, że wybór patrona był trafny. Należy wierzyć, że uczniowie naszego gimnazjum zechcą naśladować swojego patrona w jego pracy nad rozwijaniem własnych talentów i zainteresowań, w pracy społecznej na rzecz rodzinnej miejscowości i bliźnich, w tępieniu wszelkich przejawów zła. Naszą wspaniałą i radosną uroczystość zaszczyciło wielu znamienitych gości, których poprosiliśmy o pamiątkowy wpis do szkolnej kroniki. Będzie to najcenniejsza strona, która przypominać będzie kolejnym rocznikom gimnazjalistów, jak wzruszające przeżyliśmy chwile. W listopadzie 2002 roku w murach naszego gimnazjum gościliśmy zagranicznych gości z Węgier, szczególnie nam bliskich, bowiem od dawna wiadomo, że "Polak - Węgier dwa bratanki". Dowodów sympatii łączącej oba narody w przeszłości jest wiele. Następna wizyta odbyła się w styczniu 2003 roku, natomiast na przłomie kwietnia i maja delegacja nauczycieli z naszej gminy gościła na Węgrzech, a w lipcu 2003 roku wydelegowani uczniowie naszego gimnazjum.